Türkiye’de Tarım Nereye Gidiyor?

Son günlerde belki de en çok duyduğumuz sorulardan birisi.Türkiye’de tarım nereye gidiyor? GDO tartışmaları bir yandan sürerken,bir yandan da yurt dışına yolladığımız tarım ürünleri bazı nedenler dolayı geri gönderiliyor.Bunlara neden olan etmenler nelerdir?

Öncelikle şunu belirtmem gerekiyor ki Türkiye’de maalesef bilinçli çiftçi sayısı çok az.Sadece günü kurtarmak adına yapılan yanlış hamlelerden dolayı aslında ne kadar zor günler geçireceğimizi göz ardı ediyorlar.Bunlardan bir kaçını inceleyelim isterseniz.Bunlardan ilki ve en önemlisi yanlış zirai ilaçların kullanılması.Aslında her ilacın üstünde etken maddeleri,zararları,etki süresi ve en önemlisi de hangi bitkilere uygulanacağı çok güzel bir şekilde yazıyor.Ama bizler bunları her zaman ikinci plana atıyoruz.Kendi tarlamızı,seramızı kurtarmak adına etki süresine bakmadan ilaçlama yapıyoruz.Peki bunun sonunda neler mi oluyor?

Rusya örneğinde de  olduğu gibi,domateslerimizin üzerinde etken maddesine rastlanıyor.Bu da domateslerimizin ya sınırda bekletilmesine ya ihracatının durdurulmasına ya da hepsinin geri gönderilmesine neden oluyor.

Bunun Türkiye üzerindeki etkilerine göz gezdirelim isterseniz.Antalya’da çiftçilerimiz domatesleri satılmadığı için kamyonlarca dolusu domatesi yollara döküyor.Bin bir umut ve emekle ekimi yapılan domates tarlaları işçi masraflarının karşılanamamasından dolayı  toplanamıyor ve meyveler çürüyüp gidiyor.Şimdi size çok basit bir soru sormak istiyorum.Siz herhangi bir markete gittiniz ve bir çikolata aldınız.Son kullanma tarihinin geçtiğini veya herhangi bir nedenden bozuk olduğunu anladınız.O marketten o çikolatayı tekrar almak ister misiniz? Ben almak istemem bile bile kendi sağlığımla oynamam.Belki ihracat yaptığımız ülkelerin genel tavrı da budur.

Sadece domatese takıldım kaldım.Sanırım bende epey yer etmiş Rusya’nın Türkiye üzerindeki politikaları.Peki diğer tarım ürünlerimiz ne alemde? Türkiye tarım ülkesi ,Türkiye tarımda ileri seviyelere gelecek diye diye belki de bu güne kadar kendimizi kandırdık.Hala ne olduğunu bilmediğimiz tohumları,buğday,mısır gibi gıda ürünlerini yurt dışından almak zorunda kalıyoruz.Çünkü bu ülkenin tarımı kendine yetmiyor.

Eee bu kadar olumsuzluk varken hiç mi olumlu adım atılmadı bu ülkede dediğinizi duyar gibiyim.Elbette atıldı atılmaya da devam ediyor.Organik tarıma genel anlamda bir yöneliş var.Çünkü herkes gibi bizim milletimiz de yapaylıktan bıkmış durumda.Dışı kıpkırmızı olan bir domatesin içinin hala yeşil olduğunu görmekten bıkmış durumda.Evine aldığı salatalığın günden güne büyüdüğünü görmekten bıkmış durumda.

Organik tarıma yöneliş var ama organik tarımla elde edilen ürünlerimizin iç pazara girişi,satılması bir hayli zor.Çünkü organik  tarımla elde edilen tarım ürünlerinin fiyatları diğerlerine nazaran çok daha yüksek.Ülkemizin de içinde bulunduğu ekonomik durum göz önüne alınırsa normal vatandaş yine ne koşullarda üretildiğini bilmediği ürünleri yemek zorunda kalacak.

Aslında söyleyecek,tartışacak o kadar çok şey var ki hangi birini buraya yazacağımı bilemiyorum.Biz ziraat mühendislerine hep söylenen şey şu: “Gelecekte önünüz çok açık.Çünkü gelecekte ister istemez herkes organik tarıma yani doğal olana dönecek.” Bunu elbette can-ı gönülden isteyenlerden birisi de benim.Benim tek temennim gelecekte sadece biz ziraat mühendislerinin -ki şimdilik sadece adayım- değil ülkemizin ve ülke tarımının da önünün açık olması.

Sürekli olarak Avrupa ülkeleri bize örnek gösteriliyor.Size son sorum da şu olacak: “Avrupa’nın bizden fazlası ne? Bu güne kadar istedikten sonra her alanda başarılı olabileceğimizi defalarca göstermedik mi onlara?”

Saygılarımla ve umutlarımın sönmemesi dileklerimle …

Hakan YAZAR